Tripje met de ambulance
Blijf op de hoogte en volg denise sanders
29 Juni 2014 | Verenigde Staten, Nashville
Het was weer een super leuke week. Ik had weer de LIT's en het was een leuke groep meiden. Er is verder niks bijzonders gebeurd tot vrijdag. Elke vrijdag morgen spelen alle cabins een groot spel. Het is een soort van capture the flag. Het hele kamp is in vier teams verdeeld. Elk team heeft een persoon die de target is. Iedereen heeft een vlag. Ik zat bij het blauwe team en ik was de target, dus een ander team moet mijn vlag proberen te pakken om ons terrein te winnen. Het ging super goed. Het groene team probeerde de hele tijd mijn vlag te pakken, maar we hadden een hele goede verdediging en ze kregen mijn vlag niet te pakken. Na een goed klein uurtje dacht denk ik het groene team dat het wat lang duurde, dus stuurde ze het hele groene team op mij af.
Voordat ik het wist lag ik op de grond en kon ik geen adem meer krijgen. Het ging al snel over naar hyperventilatie. Dat duurde ongeveer 15 tot 20 minuten en voelde ik mijn benen en armen niet meer. Mijn armen waren een soort van verkrampt en versteend. Ik kreeg zuurstof toegediend en de ambulance werd gebeld. Het leek of alles maar 5 minuten duurde, maar in werkelijkheid heb ik daar 30 minuten gelegen. De ambulance en brandweerwagen kwamen en dan denk je, waarom een brandweerwagen, maar dat is gebruikelijk in Amerika. Ik kreeg nog steeds niet mijn adem onder controle, dus kreeg ik een infuus met wat kalmerends toegediend. In het ziekenhuis werden er foto's gemaakt van mijn borstkast om te kijken of er misschien iets gebroken of gekneusd was. Als zag er prima uit en ik moest ook nog een drugstest doen. Dat moet altijd als er iets is gebreurd op het werk, zodat ze weten of je onder invloed was en dat kunnen ze alles verzekeren voor je. Na ongeveer 3 uur werd ik uit het ziekenhuis ontslagen. Ze hebben niks kunnen vinden en ik heb nu een grote blauwe plek, moeite met ademen en mijn spieren doen heel erg pijn.
Toen ik weer terug op het kamp was, hoorde ik dat er heel veel roddels rond gingen over wat er was gebeurd en wat ik er aan over heb gehouden. Dat ik dood was, gebroken ribben of dat mijn been was geamputeerd. Gelukkig had iemand de roddels gestopt en gezegd dat het allemaal niks ergs was. Ik moet nu veel rust houden en we moeten kijken of ik zondag weer aan het werk kan. Verder dan dat was het een hele leuke week. Aankomende week heb ik de meiden van 13 tot 15 jaar en ik hoop dat het net zo'n leuke week word als vorige week, behalve dan het ritje naar het ziekenhuis.
Voordat ik het wist lag ik op de grond en kon ik geen adem meer krijgen. Het ging al snel over naar hyperventilatie. Dat duurde ongeveer 15 tot 20 minuten en voelde ik mijn benen en armen niet meer. Mijn armen waren een soort van verkrampt en versteend. Ik kreeg zuurstof toegediend en de ambulance werd gebeld. Het leek of alles maar 5 minuten duurde, maar in werkelijkheid heb ik daar 30 minuten gelegen. De ambulance en brandweerwagen kwamen en dan denk je, waarom een brandweerwagen, maar dat is gebruikelijk in Amerika. Ik kreeg nog steeds niet mijn adem onder controle, dus kreeg ik een infuus met wat kalmerends toegediend. In het ziekenhuis werden er foto's gemaakt van mijn borstkast om te kijken of er misschien iets gebroken of gekneusd was. Als zag er prima uit en ik moest ook nog een drugstest doen. Dat moet altijd als er iets is gebreurd op het werk, zodat ze weten of je onder invloed was en dat kunnen ze alles verzekeren voor je. Na ongeveer 3 uur werd ik uit het ziekenhuis ontslagen. Ze hebben niks kunnen vinden en ik heb nu een grote blauwe plek, moeite met ademen en mijn spieren doen heel erg pijn.
Toen ik weer terug op het kamp was, hoorde ik dat er heel veel roddels rond gingen over wat er was gebeurd en wat ik er aan over heb gehouden. Dat ik dood was, gebroken ribben of dat mijn been was geamputeerd. Gelukkig had iemand de roddels gestopt en gezegd dat het allemaal niks ergs was. Ik moet nu veel rust houden en we moeten kijken of ik zondag weer aan het werk kan. Verder dan dat was het een hele leuke week. Aankomende week heb ik de meiden van 13 tot 15 jaar en ik hoop dat het net zo'n leuke week word als vorige week, behalve dan het ritje naar het ziekenhuis.
-
29 Juni 2014 - 10:49
Marielle Luijkx:
Goedemorgen Denise,
Je kent me wel niet, maar mijn dochter is net als jij als counseler aan het werk op een zomerkamp in Amerika. Zij werkt op camp Greentop in Sabillasville vlakbij Baltimore. Dat is een kamp voor mensen met een beperking.
Omdat ik bijna of geen contact met haar kan hebben omdat ze "in the middle of nowhere" zit ben ik gaan rondkijken bij andere meiden om hun verslagen te lezen.
Als moeder wil je dan natuurlijk geen dingen lezen over ritjes naar het ziekenhuis.
Ik hoop dat alles weer goed met je is en dat je nog een hele fijne tijd zult hebben in de USA.
Groetjes -
29 Juni 2014 - 12:56
John:
Spannend Denise en schrikken zeg. Blij voor je dat het al met al toch goed is afgelopen. Je mag ons niet meer laten schrikken hoor. Je hebt in elk geval een leuke week gehad, alleen het einde viel wat tegen:-(
Nou ja en dan ook nog de gossips; ach dat is het leven Denise, gekletst wordt er toch, goed of kwaadschiks. Niets van aantrekken zou ik zeggen. We hopen dat je weer snel en goed hersteld zal zijn en weer leuke dingen gaat mee maken.
liefs
Hetty, John en Ian -
01 Juli 2014 - 10:35
Jolanda:
Hoi denise
Wat een toestand weer hè jij hebt wat met Amerikaanse ziekenhuizen hihi
Maar gelukkig is het goed afgelopen allemaal hopen dat je snel weer de oude bent en dat je nog een gezellige laatste maand hebt.
Het is wat dat het er bijna al weer op zit gaat erg snel.
Heel veel plezier verder en we skypen snel weer.
Kus pa en ma -
07 Juli 2014 - 16:59
Ingeborg:
Jemig de pemig, waar een spelletje 'vlag veroveren' wel niet toe kan leiden.
Heb je vaker hyperventilatie gehad?
En ja, die verhalen dat gaat al snel van kwaad tot erger. Lijkt wel of mensen dat dan ook spannend vinden....
Krijg je nog wat mee van het WK voetbal? Wat een ongelooflijk spannende wedstrijd was het zaterdagavond.
Hey Denise, gauw weer opkrabbelen en lekker genieten van de laatste weken daar.
Groet, Ingeborg
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
